Ανδρέας Βιτούλας Εκπαιδευτικός, MTheol | PhD Θεολογίας ΑΠΘ Ρωμύλος Μαντζούρας Ιστορικός, ξεναγός Αλέξανδρος Μακρίδης Ιστορικός, εκπαιδευτικός, πρόεδρος Συνδέσμου Φιλολόγων Καστοριάς 2012-18 |
Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2021
10 + 10 Άνθρωποι των επιστημών, των τεχνών & των γραμμάτων μιλούν για τα Ιστορικά Καστοριάς
Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2021
Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2021
Τα Θεοφάνεια του 1898
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2020
Μικρές ιστορίες 10: Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1809
Μεταφερόμαστε στις αρχές του 19ου αι. Η Καστοριά μετρούσε ήδη 424 έτη υποδούλωσης στους Οθωμανούς Τούρκους και έμελλε να περιμένει την απελευθέρωση για άλλα 103. Στο δεύτερο μισό του 18ου αι. η πόλη δέχθηκε αλλεπάλληλες επιθέσεις αλβανικών στρατευμάτων από Βορρά τα έτη 1756, 1773 και 1774[1]. Τα άτακτα αλβανικά σώματα είχαν μια χαλαρή οργάνωση και δρούσαν ληστρικά υπό την ανοχή της κεντρικής οθωμανικής εξουσίας, αφού θεωρητικά ήταν σύμμαχοι ως μουσουλμάνοι. Ο πρωτύτερα χριστιανικός αλβανικός λαός ήταν και ο μοναδικός στα Βαλκάνια που εξισλαμίστηκε μαζικά και χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση, ήδη από τους πρώτους αιώνες της τουρκικής εξάπλωσης στα Βαλκάνια. Έτσι, οι μουσουλμάνοι Αλβανοί είχαν πολλά περισσότερα προνόμια έναντι των Ελλήνων, μπορούσαν να εξελιχθούν ως ανώτεροι στρατιωτικοί και διοικητικοί και δεν πρέπει να ξενίζει το γεγονός ότι οι περισσότεροι διοικητές (μπέηδες - καϊμακάμηδες) της Καστοριάς ήταν αλβανικής καταγωγής. Υπήρχαν βέβαια και περιπτώσεις που ο τακτικός οθωμανικός στρατός στράφηκε ενάντια στα αλβανικά σώματα, όταν προσπαθούσαν να υπερβούν τον έλεγχο του Σουλτάνου. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση ήταν ο Αλβανός διοικητής του Πασαλικιού των Ιωαννίνων, Αλή Τεπελενλής που αυτοαναγορεύτηκε Πασάς.
Πίνακας του Σέρβου Paja Jovanović (1859 – 1957). Ο χορός των σπαθιών, 1890, Λάδι σε καμβά. |